Europejskie Nagrody Filmowe 2016 cz.1

10. 12. 2016

Data, która przyprawiła mnie o zawroty głowy. 

To z jej winy w ostatnim kwartale 2016 roku właściwie przestałam zaglądać w okolice rynku, wymawiając się chłodną jesienią i ryzykiem przeziębienia. Prawie zaniechałam zamęczania wszystkich opowiadaniem o kulturze, co jest do mnie zupełnie niepodobne. 

Wyglądało to jakbym przestała interesować się tym co się dzieje w moim mieście. 

Z pewną satysfakcją odkryłam, że nauczyciele także zauważyli zmianę wysyłając mnie dwa razy w tygodniu na rozmowy do Pani pedagog.

A żeby odkryć co mnie ugryzło wystarczyłoby sprawdzenie w gazetach wydarzeń kulturalnych na grudzień! 

Narodowe Forum Muzyki we Wrocławiu, 2016

Musimy się na moment przenieść wstecz. 

Do pewnego popołudnia, pierwszego kwietnia 2014 (a więc ponad rok od ogłoszenia Wrocławia Europejską Stolicą Kultury)...

Do internetu i na pierwsze strony gazet z całego świata, gdzie w zupełnie zwykły dzień media nagle podają najnowszą wiadomość prosto z Wrocławia:

Na konferencji prasowej we wrocławskim Ratuszu Europejska Akademia Filmowa ogłosiła decyzję o organizacji we Wrocławiu ceremonii wręczania 29. Europejskich Nagród Filmowych, która odbędzie się w 2016 roku.

To najbardziej prestiżowa nagroda filmowa w Europie. 

Takie nasze Oscary, tylko nieco mniej komercyjne i nie, aż tak nagłaśniane. Jednak zrobione z podobnym rozmachem i pompą. 

Jak zachowałam się, gdy dotarła do mnie informacja o gali mającej się odbyć TUTAJ - nie pamiętam. Prawdopodobnie uznałam to za bardzo głupi żart (spójrzcie dokładnie jeszcze raz jaki był wtedy dzień). 

Bardzo możliwe, że szybko stałam się dość obojętna wobec tego newsa, bo przecież trudno jest ekscytować się czymś, co ma nadejść dopiero za dwa i pół roku.

  

Źródło: Wikipedia.pl

                                  

Kiedyś już opisywałam jak bardzo Wrocław zmienił się w latach 2013-2016.

Nie napisałam wtedy wszystkiego. 

Doprecyzowując: wrocławski urząd, oprócz remontowania kamienic i upiększania placów zajął się także budową nowych budynków, głównie tych mających związek 

z życiem kulturalnym miasta. Tak powstało choćby moje ulubione Muzeum Pana Tadeusza, do którego często zaglądam, czy Nowe Żerniki, czyli osiedle stworzone całkowicie z myślą o nadchodzącej ESK.

Pośród wszystkich tym podobnych inwestycji, które miały powstać z łatwością można było wskazać jedną najważniejszą. 

Ta budowa, była dla mnie czymś w rodzaju wrocławskiego mitu, bo zgodę na jej powstanie wydano jeszcze, kiedy byłam dzieckiem, czyli w 2008r.

Tym budynkiem było Narodowe Forum Muzyki.

Ogromny, bardzo ciekawy architektonicznie i posiadający cztery wspaniałe sale koncertowe. Efektowny, od zewnątrz i z niezwykłą akustyką. Miał w założeniu reprezentować nasze miasto na muzycznej mapie Europy i ściągać do Wrocławia najwspanialszych muzyków prześcigając pod tym względem wszystkie sale koncertowe w kraju.

Wnętrze NFM-u                                                 (źródło: Wroclaw.pl)

Od początku prace nad nim szły wolno, a kiedy rzeczywiście ruszyły, przyszło 

Euro 2012 i przerzucono się na budowę stadionu. 

(Swoją drogą, myślę, że chyba tylko dzięki tym Mistrzostwom Europy Wrocław jakoś wytrzymał napływ ludzi z całego świata podczas ESK 2016. W końcu już wtedy udało mu się przetrwać podobne wyzwanie cztery lata wcześniej).

Następnie pechowa budowa Narodowego Forum Muzyki zatrzymała się w połowie przez firmę, która miała go zbudować. Straszył taki niedokończony przez pół roku, aż wreszcie prace ponownie ruszyły. Tym razem do końca już bez przeszkód.

Wielkie otwarcie nastąpiło pięć lat temu, we wrześniu 2015 roku i nie zwróciło prawie wcale mojej uwagi. Właśnie zostałam uczennicą pierwszej klasy liceum, co samo w sobie było wystarczająco zajmującą sprawą. 

Niemniej i bez mojego udziału NFM szybko stał się najważniejszym punktem na kulturalnej mapie miasta. Wszystkie głośne koncerty, z początku 

w ramach Europejskiej Stolicy Kultury, później wielu festiwali muzycznych odbywały się właśnie tam. Ja niestety nie brałam udziału w żadnym z nich, ale znałam to miejsce dość dobrze - raz na dwa miesiące szliśmy z klasą na lekcje o muzyce, tańcu i najsłynniejszych kompozytorach. 

Te lekcje w większości były okropnie nudne, ale tylko dzięki nim miałam szansę poznać NFM od środka. 

Po ukończeniu szkoły nie wróciłam już do wspaniałej sali koncertowej. 

Nie było okazji… To znaczy były, ale ceny biletów jak i szybkość, z jaką wyprzedają się najciekawsze koncerty, jak dotąd nie pozwoliła mi na odwiedzenie tego miejsca ponownie. Szkoda!

Jeżeli zastanawia Was, dlaczego tak bardzo rozpisałam się o NFMie, już tłumaczę: Ten budynek wraz z jego najbliższą okolicą (Plac Wolności) odegrają znaczącą rolę w dalszej części opowieści o tym, co wydarzyło się we Wrocławiu 

w najmroźniejszą noc grudnia 2016 roku, podczas wieczornej gali rozdania nagród.

Nie mogę się już doczekać, żeby Wam o tym opowiedzieć! 

DODATEK

Ciekawostki o Europejskich Nagrodach Filmowych:

- Ceremonia co drugi rok odbywa się w Berlinie, gdzie Europejska Akademia Filmowa ma swoją główną siedzibę.

- Pierwszym filmem, który zdobył główną nagrodę na festiwalu w 1988 roku był... 

"Krótki film o zabijaniu" w reż. Krzysztofa Kieślowskiego,

- Główną nagrodę zdobyła także "Ida' (2014) i "Zimna wojna (2018) w reżyserii Pawła Pawlikowskiego,

- Gala rozdania nagród już raz odbyła się w Polsce. Było to w 2006 roku, oczywiście w Warszawie,

- Mogłabym wymienić kilkadziesiąt nominacji, oraz filmów i dokumentów, których twórcy otrzymali nagrodę publiczności. Wspaniałych reżyserów (Agnieszka Holland, Roman Polański, Andrzej Wajda) oraz oczywiście nagrodzonych tam polskich aktorów (Jerzy Stuhr, Krystyna Janda, Joanna Kulig, Zbigniew Zamachowski....)

Swoją obecność na festiwalu, jak widać zaznaczyliśmy bardzo wyraźnie!

Twórcy filmu pt.Zimna Wojna na Europejskich Nagrodach Filmowych (2018)
(Źródło: Wyborcza.pl)