25. Wrocławskie Targi Dobrych Książek

-
Koniec z koncertami, wyjazdami i olewaniem nauki.  

Takimi słowami zakończył się przedostatni listopadowy wieczór cztery lata temu, kiedy moja mama wróciła ze szkolnej wywiadówki. 

Odpowiedziałam (całkowicie mijając się z prawdą)  że chwilowo nie planuję żadnego wyjazdu ani koncertu, więc zupełnie nie musi się martwić. 


Taki stan rzeczy utrzymał się tylko jakieś dwadzieścia godzin. Już następnego wieczoru przyszłam do salonu i oznajmiłam, że od jutra przez kolejne cztery dni są Wrocławskie Targi Dobrych Książek. W czwartek i piątek będę prosto ze szkoły jeździć do Hali Stulecia i wracać późnym wieczorem, a weekend zamierzam spędzić tam od otwarcia do zamknięcia. 


Hala Stulecia


Dokładnie tak to wyglądało. 
Olałam szkołę od góry do dołu, ale za to wysłuchałam kilkunastu wykładów o rozwoju pisma, znaczeniu komiksów w kulturze, roli kobiet w przedwojennym Lwowie czy architekturze Dolnego Śląska. 

Oprócz tego, porozmawiałam sobie przez chwilę z najlepszym reportażystą w Polsce - Mariuszem Szczygłem (z którym znam się od lat, bo tak samo jak ja jestem na targach co roku, tak samo on zawsze przyjeżdża by prowadzić spotkania i podpisywać swoje książki). 



Mariusz Szczygieł podpisuje swoje książki.


Przywitałam się z Olgą Tokarczuk (tak prawdę mówiąc to nawet mi się wtedy nie śniło, że przemiła Pani Olga, którą tak często można było spotkać w parku na Krzykach i na wszelkich wrocławskich wydarzeniach kulturalnych trzy lata później dostanie Nobla). 

Odbyłam też miłą pogawędkę z Adamem Wajrakiem, który podobnie jak osoby wyżej wymienione przyjeżdża do Wrocławia na targi rok w rok. Za każdym razem z nową książką o życiu wśród zwierząt..

Jednym słowem po raz kolejny (dla ścisłości - piętnasty) korzystałam ile sił z możliwości spotkania moich ulubionych pisarzy, reportażystów, dziennikarzy i ludzi ze świata kultury. Spędzałam czas w tej atmosferze miłości do książek tak, jak tylko było to możliwe. 


Wśród tych wszystkich krótkich rozmów, szukania wypatrzonych wcześniej książek czy biegania od stoiska do stoiska, wysłuchanych wykładów i litrów gorącej herbaty z termosu miałam też kilka spotkań, którym należy poświęcić nieco więcej uwagi i na których opisaniu właśnie teraz zamierzam się skupić. 



Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Pierwsza wizyta w Teatrze Współczesnym, spotkanie z Katarzyną Dąbrowską

-
Obraz
Jeszcze zanim dojdziemy do samej sztuki. Fani Katarzyny Dąbrowskiej pewnie pamiętają, że pod koniec września 2015 roku na premierze filmu pt. "Król życia" Pani Kasia pojawiła się z ręką w gipsie. Różne portale internetowe przez moment spekulowały co się stało, jednak niczego pewnego się nie dowiedzieliśmy. W dniu w którym pojechałam do Teatru Współczesnego, wciąż nosiła ten gips. Zastanawiałam się jaki wpływ będzie to miało na sztukę - pamiętajcie, że "Najdroższy" to współczesna komedia, a ten gatunek ma to do siebie, że można czasem odrobinę zmienić tekst. Gdy usiadłam na swoim miejscu do sali weszła moja mama. Wtedy ja, głośno i wyraźnie oznajmiłam (a właściwie wydarłam się na całą salę) żeby wyłączyła telefon. Ten sposób wypracowałyśmy razem gdy jeszcze byłam w przedszkolu - gdy tak wrzasnę niby tylko do niej, inni ludzie przypominają sobie o telefonach i je wyciszają. Nie wszyscy oczywiście, ale przynajmniej część. Godzina 19:00, w całym teatrze r...
Czytaj więcej

Szukajcie a znajdziecie

-
Obraz
Moment, w którym wyszłam z dworca i zobaczyłam Pałac Kultury pamiętam doskonale do dziś. Powoli obracałam się podziwiając widok jaki się przede mną ukazał. Stanęłam, zamknęłam oczy i wsłuchiwałam się w odgłosy ulicy. Trudno mi to wyjaśnić, ale ja już wtedy wiedziałam, że to miasto przyjęło mnie z otwartymi ramionami. Byłam pewna, że spotka mnie tu mnóstwo pięknych chwil. Przestałam się bać, że cokolwiek pójdzie nie tak.  Mama potrząsnęła mną i wyrwała z tego dziwnego stanu w jakim się przez chwilę znalazłam. Oczywiście po drodze miałyśmy mnóstwo problemów, związanych z dojazdem do ciotki, ale udało się. Około północy zmęczona nadmiarem wrażeń, zasnęłam. Nie ma co, Pałac Kultury na żywo robi piorunujące wrażenie  Pierwsze dni października tamtego roku były wyjątkowo ciepłe i słoneczne. Tylko  dwa dni dzieliły mnie od spektaklu w teatrze współczesnym. Spędziłam je głównie na spacerowaniu po Łazienkach i najpiękniejszych dzielnicach Warszawy W pew...
Czytaj więcej

Spotkanie za jeden uśmiech

-
Obraz
Tak jak wspominałam, starsi, zasłużeni w polskim kinie aktorzy podczas gali otwarcia Festiwalu Aktorstwa Filmowego dostają nagrodę za osiągnięcia życia - Złotego Szczeniaka. W 2015 roku aktorką, która dostała to wyróżnienie była Maja Komorowska. Z tej okazji w Kinie DCF zorganizowany został specjalny pokaz filmu Cwał z 1996 roku, w którym główną rolę zagrała właśnie Pani Maja. Po pokazie miało odbyć się z nią spotkanie. Bardzo stresowałam się tym wydarzeniem, ponieważ miałam być na nim sama, bez mamy czy przyjaciółki, które mogłyby powstrzymać moje nerwy na wodzy.  Jeśli czytaliście poprzednie wpisy wiecie dobrze, że nie radziłam sobie zbyt dobrze sama - musiałam mieć kogoś do pomocy. Wtedy jednak nie miałam i to czy zdołam wziąć autograf i zamienić parę zdań z aktorką zależało wyłącznie ode mnie. Maja Komorowska jest mi bardzo bliska. Kiedy miałam pięć lat obejrzałam pierwszy raz Wesele Andrzeja Wajdy z 1972 roku, w którym Pani Maja zagrała Rachelę. Od tego czasu ją uwielbi...
Czytaj więcej