Wrocławska kulturalna kumulacja

-

Jakiś czas temu opowiadałam Wam o zmianie, jaką przeżyło moje miasto, w momencie gdy dowiedzieliśmy się o tym, że przyznano mu status Europejskiej Stolicy Kultury 2016.

Kiedy przez trzy lata Wrocław szykował się na przejęcie tytułu, życie mieszkańców, którzy choć trochę interesowali się kulturą i tym co się w mieście dzieje, wywróciło się do góry nogami.

Codziennie na jaw wychodziły nowe informacje.  Kolejna kamienica w centrum w przebudowie, a to, na dniach nową kawiarnię otwierają, albo mają być tańsze bilety do muzeów,  czy też władze chcą stworzyć jakieś nowe wydarzenie kulturalne... Ja co drugi dzień latałam prosto ze szkoły do Baru Barbara, w którym można było dostać codziennie nowe wiadomości na temat ESK 2016, a i tak ledwo nadążałam z ogarnianiem kolejnych informacji.

Wrocław - Pl. Teatralny, widok na Operę

Wreszcie nadeszła ta chwila. Tomasz Kammel podczas Sylwestra z Dwójką ogłosił, że oto Wrocław staje się na rok miejscem, które będzie obserwował cały świat...
Wrocław w tym momencie stał się najważniejszym miastem w Europie. Z początkiem stycznia ruszyła lawina wydarzeń jakiej to miasto nigdy wcześniej nie widziało.

Oj działo się! Codziennie coś. Rankiem czytałam szczegółowo program dnia, szukając interesujących dla mnie wydarzeń. Następne godziny spędzałam w szkole, a wieczorami siedziałam w rynku oglądając występy ludzi z całego świata (pamiętam to dobrze, bo to był moment, gdy mama musiała pogodzić się z tym, że wracam do domu dopiero po 23:00).

Przez większą część tamtego roku czułam się jakbym zamieszkała w cyrku. Tyle, że zamiast tresowanych zwierząt, oglądałam wystawione w muzeum narodowym obrazy Rembrandta albo słuchałam zagranicznych zespołów ludowych... Nie da się tego wszystkiego opisać.

Najzabawniejsze były miny nauczycieli w szkole, którym na pytanie "Adela, czemu tak się opuściłaś w nauce?" odpowiadałam, że to przez nadmiar kultury w naszym mieście.
No bo jak mam się uczyć matematyki, kiedy jednego wieczoru był pokaz sztucznych ogni, następnego wielkie otwarcie nowego muzeum, a jeszcze później występ tancerzy prosto z Węgier? Nauka poczeka :-)

Właśnie się zorientowałam, że miałam zrobić tylko mały wstęp o życiu w Stolicy Kultury, a pisać o czymś zupełnie innym. Ojej.

 Czas więc przejść do właściwego tematu. Jak pamiętacie jednym z wydarzeń, które powstały dzięki ESK jest Europejska Noc Literatury. W 2013 roku dzięki niej zdobyłam dwa wspaniałe autografy i nie mogłam się doczekać następnych edycji.

Niestety, podczas ENL w 2014 i 2015 nie było mnie we Wrocławiu. Nie dlatego, że nie chciałam, po prostu raz byłam na wycieczce szkolnej, a raz u mojej rodziny.

Nie chciałam, żeby podczas czwartej edycji taka sytuacja się powtórzyła. Już parę miesięcy wcześniej zapowiedziałam całej rodzinie, szkole i znajomym, że 23 kwietnia absolutnie nigdzie się nie wybieram. Żadna wycieczka szkolna czy odwiedziny rodziny nie zmusiłyby mnie do opuszczenia ENL 2016.

Oficjalny plakat ENL 2016 (zdjęcie ze strony wroclaw.pl)
Wiedziałam, że ta Noc Literatury będzie specjalna. Nie dlatego, że była organizowana podczas Europejskiej Stolicy Kultury. Powodem była pewna rocznica.

23 kwietnia 2016 roku obchodzona była czterechsetna rocznica śmierci pisarza Williama Szekspira.

Twórcy Europejskiej Nocy Literatury oczywiście wykorzystali tę zbieżność. Postanowiono, że podczas tej edycji czytane będą fragmenty komedii i dramatów tego pisarza.

Tym bardziej nie mogłam się doczekać, ponieważ Szekspir jest dla mnie bardzo ważnym twórcą. Uwielbiam absolutnie wszystko co pisał.

A oto lista czytających:

Duety:
- Maria Pakulnis i Janusz Chabior
- Ewa Skibińska i Bartosz Porczyk
- Jan Nowicki i Dorota Segda

Oraz:
- Olga Bołądź
- Cezary Łukaszewicz
- Magdalena Cielecka
- Krzysztof Stelmaszyk
- Anna Radwan
- Mariusz Bonaszewski
- Arkadiusz Jakubik

Marzyłam o autografie od każdej z tych osób. Wiedziałam jednak, że nie mam większych szans. Trzy lata wcześniej czytających było tyle samo, a ja cudem zdobyłam zaledwie dwa podpisy.

Poza tym, moja mama akurat nie mogła uczestniczyć w tej edycji. Wiedziałam, że jak będę tam sama, to na pewno nie zdobędę niczego, bo zje mnie stres!

Bez większych nadziei spytałam moją najbliższą przyjaciółkę, czy nie chciałaby się ze mną tam wybrać. Ku mojej ogromnej radości zgodziła się! Skakałam pod sufit ze szczęścia, bo instynktownie czułam, że z nią będzie o wiele zabawniej i łatwiej zdobyć autografy

ENL 2016 poświęcone będzie kilka następnych wpisów.














Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Pierwsza wizyta w Teatrze Współczesnym, spotkanie z Katarzyną Dąbrowską

-
Obraz
Jeszcze zanim dojdziemy do samej sztuki. Fani Katarzyny Dąbrowskiej pewnie pamiętają, że pod koniec września 2015 roku na premierze filmu pt. "Król życia" Pani Kasia pojawiła się z ręką w gipsie. Różne portale internetowe przez moment spekulowały co się stało, jednak niczego pewnego się nie dowiedzieliśmy. W dniu w którym pojechałam do Teatru Współczesnego, wciąż nosiła ten gips. Zastanawiałam się jaki wpływ będzie to miało na sztukę - pamiętajcie, że "Najdroższy" to współczesna komedia, a ten gatunek ma to do siebie, że można czasem odrobinę zmienić tekst. Gdy usiadłam na swoim miejscu do sali weszła moja mama. Wtedy ja, głośno i wyraźnie oznajmiłam (a właściwie wydarłam się na całą salę) żeby wyłączyła telefon. Ten sposób wypracowałyśmy razem gdy jeszcze byłam w przedszkolu - gdy tak wrzasnę niby tylko do niej, inni ludzie przypominają sobie o telefonach i je wyciszają. Nie wszyscy oczywiście, ale przynajmniej część. Godzina 19:00, w całym teatrze r...
Czytaj więcej

Szukajcie a znajdziecie

-
Obraz
Moment, w którym wyszłam z dworca i zobaczyłam Pałac Kultury pamiętam doskonale do dziś. Powoli obracałam się podziwiając widok jaki się przede mną ukazał. Stanęłam, zamknęłam oczy i wsłuchiwałam się w odgłosy ulicy. Trudno mi to wyjaśnić, ale ja już wtedy wiedziałam, że to miasto przyjęło mnie z otwartymi ramionami. Byłam pewna, że spotka mnie tu mnóstwo pięknych chwil. Przestałam się bać, że cokolwiek pójdzie nie tak.  Mama potrząsnęła mną i wyrwała z tego dziwnego stanu w jakim się przez chwilę znalazłam. Oczywiście po drodze miałyśmy mnóstwo problemów, związanych z dojazdem do ciotki, ale udało się. Około północy zmęczona nadmiarem wrażeń, zasnęłam. Nie ma co, Pałac Kultury na żywo robi piorunujące wrażenie  Pierwsze dni października tamtego roku były wyjątkowo ciepłe i słoneczne. Tylko  dwa dni dzieliły mnie od spektaklu w teatrze współczesnym. Spędziłam je głównie na spacerowaniu po Łazienkach i najpiękniejszych dzielnicach Warszawy W pew...
Czytaj więcej

Spotkanie za jeden uśmiech

-
Obraz
Tak jak wspominałam, starsi, zasłużeni w polskim kinie aktorzy podczas gali otwarcia Festiwalu Aktorstwa Filmowego dostają nagrodę za osiągnięcia życia - Złotego Szczeniaka. W 2015 roku aktorką, która dostała to wyróżnienie była Maja Komorowska. Z tej okazji w Kinie DCF zorganizowany został specjalny pokaz filmu Cwał z 1996 roku, w którym główną rolę zagrała właśnie Pani Maja. Po pokazie miało odbyć się z nią spotkanie. Bardzo stresowałam się tym wydarzeniem, ponieważ miałam być na nim sama, bez mamy czy przyjaciółki, które mogłyby powstrzymać moje nerwy na wodzy.  Jeśli czytaliście poprzednie wpisy wiecie dobrze, że nie radziłam sobie zbyt dobrze sama - musiałam mieć kogoś do pomocy. Wtedy jednak nie miałam i to czy zdołam wziąć autograf i zamienić parę zdań z aktorką zależało wyłącznie ode mnie. Maja Komorowska jest mi bardzo bliska. Kiedy miałam pięć lat obejrzałam pierwszy raz Wesele Andrzeja Wajdy z 1972 roku, w którym Pani Maja zagrała Rachelę. Od tego czasu ją uwielbi...
Czytaj więcej